juryverslag 2022

Wat een feesteditie is dit geworden, deze wedstrijd voor columns met als thema “Moord of droom”.

De Confrérie ontving 88 columns waarvan 23 uit Nederland (Groningen, Amsterdam, Rotterdam, Den Haag, Maastricht, …) en één uit Portugal. Deze inzending komt van verst, heeft als titel ‘Het Potlood’ en is bovendien de enige die met de hand geschreven is. Daarom wordt aan Hans Feys uit Serra do Bouro een prijs buiten categorie toegekend. Hij ontvangt een verzameling Ieperse potloden en het Gerard Vermeersch Magazine.

De juryleden, Nathalie Deknudt, Dirk Viaene en Hans Voorbij, hebben 81 reglementaire inzendingen beoordeeld. Zij waren het eens over de kwaliteit van de teksten. Taalfouten waren gelukkig opvallend minder aanwezig dan in vorige edities. Spijtig genoeg vielen heel fijne teksten uit de boot, omdat ze niet beantwoordden aan het begrip column.

Een column  is een korte tekst, oorspronkelijk in de krant, over een actueel onderwerp.  Dat wordt In een sobere stijl gebracht met de bedoeling de lezer aan het denken te zetten, een controverse uit te lokken. Humor is een belangrijk onderdeel. Het onderscheid met het cursiefje, dat  vaak in de ik-vorm geschreven is, ligt onder andere in die controverse.  

Er waren ook heel mooie monologen, die gerust bekroond zouden kunnen worden in een editie over monologen. Maar die prijs wordt pas in de volgende editie uitgereikt. Een reden dus om dan weer je tekst in te zenden.

De juryleden hebben heel veel bijgeleerd over moord en droom, dank zij de vele invalshoeken. Bij de vorige editie werd te pas en vooral te onpas de term Djudedju in de meeste teksten gebruikt. Nu werd er creatief gespeeld met “moord” en “droom” als palindroom, maar er werd niet verwezen naar de datum waarop inschrijvingen afgesloten werden, 22/02/2022 een cijferpalindroom. Een leuke  cijferwichelarij van de organisatoren. 
We werden ook niet overweldigd door “post-corona-verhalen”, de deelnemers  hebben duidelijk hun creativiteit bewaard en aangescherpt.
Ook al zijn de taalfouten meestal verdwenen, er is nog werk aan de interpunctie, misschien moet daar in de volgende editie meer aandacht voor gevraagd worden.

De juryleden hebben zich ook heel erg verdiept in hoe een tekst kan overkomen. Kan de auteur te ver gaan? Vertolken wij een standpunt als we een tekst bekronen?  Soms liggen onderwerpen heel gevoelig en soms zijn uitspraken zeer expliciet.
Het resultaat van dit discussiemoment is wel duidelijk:

  • in een schrijfwedstrijd is vooral het taalkundige aspect belangrijk,
  • het onderwerp moet goed verwoord zijn, 
  • objectiviteit en aanvoelen spelen eigenlijk niet mee,
  • een goede column moet actueel zijn en controverse tonen en uitlokken

Voor de Gerard Vermeerschprijs 2022  gingen uiteindelijk nog acht teksten mee naar de finaleronde.  Er is heel gedetailleerd naar alle aspecten gekeken en gepraat om tot het volgende resultaat te komen:

De derde prijs – prijs van dé Academie en de Bibliotheek Ieper ter waarde van €250 – wordt toegekend aan een werk dat foutloos bevonden is en bovendien de juiste interpunctie heeft. De column is goed geschreven en het thema is subliem uitgewerkt. De Gerard gaat naar het werk van Mette De Ruijter: “Nederland is een moordland”.
Mette De Ruijter is een schuilnaam voor Hanneke Middelburg uit Goes.

De tweede prijs – prijs van de Stad Ieper ter waarde van €375 – gaf de juryleden een nieuwe adem omdat het zo goed geschreven is, los en luchtig en een echt spelen met woorden. Het beeld dat getekend wordt van het dubbele van het vrouw-zijn, en de subtiele moorddroom die niet geëxpliciteerd wordt.  De Gerard gaat naar “Vrouw” door Noelle Van Dael.
Noelle van  Dael is een pseudoniem voor Valerie Noelander uit Lommel.

De Eerste prijs – prijs Gerard Vermeersch ter waarde van €625 – wordt toegekend voor een bijzonder goede en specifieke column, waarin humor, spelen met woorden, overdrijvingen een heel mooi geheel vormen. Tijdens de jurybijeenkomst noteerde ik: hier was ik heel blij van. De Gerard gaat naar de inzending van Madame Ellemelle met als titel Droomoord”.
Madame Ellemelle gaat door het leven als Bruno Lowagie uit Sint-Amandsberg.

Geetrui Seys
secretaris van de jury